ತನ್ನ ಪತಿಯಿಂದ ತಿಂಗಳಿಗೆ 1 ಲಕ್ಷ ರೂ. ಮಧ್ಯಂತರ ಜೀವನಾಂಶವನ್ನು ಕೋರಿ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ಮಾಡಿದ ಮನವಿಯನ್ನು ಮುಂಬೈ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದೆ.
ಮುಂಬೈಯಂತಹ ಮಹಾನಗರದಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಅರ್ಹತೆ ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಮಹಿಳೆಯ ಮನವಿಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. [ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಚಕ್ರಪಾಣಿ ಭಾಟಿ ಮತ್ತು ಚಕ್ರಪಾಣಿ ಲಲಿತ್ ಭಾಟಿ & Anr.]
ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಮುಖ್ಯ ಮೆಟ್ರೋಪಾಲಿಟನ್ ಮ್ಯಾಜಿಸ್ಟ್ರೇಟ್ ಎಸ್‌ಪಿ ಕೆಕನ್ ಅವರು ದಂತವೈದ್ಯರಾಗಿರುವ ಅರ್ಜಿದಾರರು ಮಧ್ಯಂತರ ನಿರ್ವಹಣೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗಮನಿಸಿದರು.
ಅರ್ಜಿದಾರರು ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಮೆಟ್ರೋಪಾಲಿಟನ್ ನಗರದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ದಂತವೈದ್ಯರಾಗಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮಾಡುವ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಲು ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅವಕಾಶವನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು. ಅಂತಹ ಅರ್ಹ ಅರ್ಜಿದಾರರು, ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ ಅನುಪಾತದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ನಮೂದಿಸಲಾದ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ, ಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಪತಿಯಿಂದ ಆಕೆಯ ಜೀವನಾಂಶಕ್ಕೆ ಅರ್ಹತೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹೇಳಿದೆ.
ಆದಾಗ್ಯೂ, ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ಆಕೆಯ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೀವನಾಂಶವನ್ನು ನೀಡುವಂತೆ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಅನುಮತಿಸಿತು ಮತ್ತು ಪತಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 20,000 ರೂ. ಪಾವತಿಸುವಂತೆ ಆದೇಶಿಸಿತು.
ಅರ್ಜಿದಾರರು ಮತ್ತು ಅವರ ಪತಿ 2015 ರಲ್ಲಿ ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಅಜ್ಮೀರ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿವಾಹವಾದರು ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಎರಡನೇ ಮಗುವಿಗೆ ಗರ್ಭಿಣಿಯಾಗಿರುವಾಗ 2018 ರಲ್ಲಿ ಅವರ ಬೇರ್ಪಡುವವರೆಗೆ ಜಂಟಿಯಾಗಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಗಂಡನ ಪ್ರಕಾರ, ಅರ್ಜಿದಾರನು ತನ್ನ ಎರಡನೇ ಹೆರಿಗೆಗೆ ಹೊರಟುಹೋದನು ಮತ್ತು ಅವನ ಪ್ರಯತ್ನಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ತನ್ನ ವೈವಾಹಿಕ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಬೇಕೆಂದು ಅವಳು ಬಯಸಿದ್ದಳು, ಅದು ಅವನಿಗೆ ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನು ಹೇಳಿದನು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವರು ಅಜ್ಮೀರ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಕೌಟುಂಬಿಕ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ದಾಂಪತ್ಯ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮರುಸ್ಥಾಪನೆಗಾಗಿ ಅರ್ಜಿಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದರು.
ಅದರ ನಂತರ, ಅವರು ಕೌಟುಂಬಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದಿಂದ ಮಹಿಳೆಯರ ರಕ್ಷಣೆ ಕಾಯಿದೆಯ (ಡಿವಿ ಕಾಯಿದೆ) ಸೆಕ್ಷನ್ 12 ರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ವಿಚಾರಣೆಯ ಬಾಕಿಯಿರುವಾಗ, ತನಗೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆಯ ಆದೇಶ, ನಿರ್ವಹಣೆ (ಬಾಡಿಗೆ ಹಣ ಸೇರಿದಂತೆ) ಮೂಲಕ ಮಧ್ಯಂತರ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಳು.
ಮುಖ್ಯ ಅರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ, ಅವಳು ತನ್ನ ಪತಿ ಮತ್ತು ಅವನ ತಾಯಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಹಿಂಸೆಯ ಹಲವಾರು ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಹೊರಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ಪತಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಪ್ರಚೋದನೆಯಿಂದ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮೌಖಿಕ ಮತ್ತು ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದನು ಎಂದು ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಪತಿ ರಕ್ಷಣೆಯ ಆದೇಶದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು, ಅವರು ಪ್ರಸ್ತುತ ಅಜ್ಮೀರ್‌ನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶದಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ಇಬ್ಬರೂ ಪ್ರತಿವಾದಿಗಳು ತಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧ ಮಾಡಲಾದ ಎಲ್ಲಾ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಬದಲಿಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ದೂಷಿಸಿದರು. ಅರ್ಜಿದಾರರ ಪತಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ವೈವಾಹಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ತಾಯಿ ಎಂದಿಗೂ ಅವಳ ವಿರುದ್ಧ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಾದಿಸಿದರು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮುಖ್ಯ ಮತ್ತು ಪೂರಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದರು.
ಅರ್ಜಿದಾರ-ಪತ್ನಿಯ ಕಡೆಯಿಂದ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಹಾಗೂ ವೈವಾಹಿಕ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಬೇಕೆಂಬ ಆಕೆಯ ಒತ್ತಾಯವು ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿದೆ.
ಅರ್ಜಿದಾರರು ಮತ್ತು ಆಕೆಯ ಪೋಷಕರು ಸಹಬಾಳ್ವೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸದಿರುವುದು ಅವಳ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಅವಳು ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ವಸತಿ ಅಥವಾ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ವಸತಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾಳೆ, ಅವಳು ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ವಾಸಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದಾಳೆಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಆಕೆಯ ವೈವಾಹಿಕ ಸ್ಥಳವು ರಾಜಸ್ಥಾನ ರಾಜ್ಯದ ಅಜ್ಮೀರ್ ಆಗಿದೆ. ಇದು ಅರ್ಜಿದಾರರ ವಿರುದ್ಧವೂ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಪ್ರಸ್ತುತ, ಅವಳು ತನ್ನ ಹೆತ್ತವರೊಂದಿಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದರೆ ಅರ್ಜಿದಾರನು ವಾಸಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಹಕ್ಕನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಆಸ್ತಿಯಲ್ಲಿನ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಕಾನೂನು ಮಗಳು ಮತ್ತು ಮಗನನ್ನು ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತದೆ ಪೋಷಕರ, ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ, ಅರ್ಜಿದಾರರು ನಿವಾಸ ಆದೇಶದ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ಅರ್ಹರಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ, “ಎಂದು ಅದು ಹೇಳಿದೆ.
ಆದರೆ, ಅರ್ಜಿದಾರರ ವಶದಲ್ಲಿರುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ನೀಡಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಅದು ಹೇಳಿದೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಪ್ರತಿವಾದಿಯ ತಂದೆ ಎರಡು ಬಾರಿ ಶಾಸಕರಾಗಿದ್ದರು ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ಉತ್ತಮ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವರು. ಈ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನ್ಯಾಯಯುತ ಮತ್ತು ಸಮಂಜಸವಾದ ನಿರ್ವಹಣೆಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಅದು ಹೇಳಿದೆ.
ಹೀಗಾಗಿ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ಪತ್ನಿಗೆ 20,000 ರೂ. ನೀಡುವಂತೆ ಪ್ರತಿವಾದಿಗೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಸೂಚಿಸಿದೆ.
