ನಮಸ್ತೆ ಸರ್ ಒಳಗೆ ಬರಬಹುದಾ? ಸಂದರ್ಶಕರಿಗೆ ಆತನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್ ಪ್ಲೀಸ್ ಅಂತ ಉಪಚರಿಸಿದರು. ಇವನ್ಯಾಕೋ ಗಡಿಬಿಡಿಗೊಂಡ. ಬ್ಯಾಗ್ನಿಂದ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂ ಲೆಟರ್ ಹೊರತೆಗೆಯಲು ಮುಂದಾದ. ಅವನನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೇ ತಡೆದ ಸಂದರ್ಶಕರು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕರು. ‘ಲಿಫ್ಟ್ನೊಳಗೆ ಬರಲಾಗದೇ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಿಯಾದ್ರು ಪಂಕ್ಚುಯಾಲಿಟಿ ಕಾಪಾಡಿದ್ದೀರಿ ಅನ್ನೋದು ಖುಷಿ ಸಂಗತಿ. ಆದ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಹೆಲ್ತ್ಕೇರ್ ಬಗ್ಗೆ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಅಸಡ್ಡೆ’ ಅಂತಂದ್ರು.
ಸಂದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬಂದಾತನದು ಸ್ಥೂಲಕಾಯ. ಹೌದು, ಬಿಝಿ ಶೆಡ್ಯೂಲ್ನ ಈ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಲ್ತಿ ಕಾನ್ಶಿಯಸ್ ಇರೋರು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೇನೆ. ಏನ್ ಕೇಳಿದ್ರೂ ಸಮಯ ಎಲ್ಲಿದೆ ಅನ್ನೋ ಸಬೂಬೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಸದಾ ಟೈಮಿಲ್ಲ… ಟೈಮಿಲ್ಲ ಅಂತ ಚಡಪಡಿಸೋರು ಎಂದಾದ್ರೂ ತಮ್ಮ ಶರೀರವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರಾ? ಬಹುಶಃ ಇಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಶರೀರವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಸ್ಕ್ಯಾನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ಅದರಲ್ಲಿರೋ ಬಿಡಿ ಭಾಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಕೊಡಿ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ಒಂದು ಸೆಕೆಂಡೂ ರೆಸ್ಟ್ ತಗೊಳ್ದೇ 24 * 7 ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿರೋ ಹೃದಯ, ಮೂತ್ರಪಿಂಡ, ಮೆದುಳು ನಿಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಎಂದಾದ್ರೂ ಬಂದಿದೆಯಾ? ಬಹುಶಃ ಇಲ್ಲ.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಆಹಾರದ ರುಚಿ ಕಡೆ ಗಮನ ಕೊಡ್ತೀವೇ ಹೊರತು ತಿಂದ ಆಹಾರ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪಚನ ಆಗುತ್ತೆ, ಅದು ನಮ್ಮ ದೇಹದ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ ಒಗ್ಗುತ್ತಾ ಅಥವಾ ಇಲ್ವಾ ಅನ್ನೋದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸೋದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ. ಹಾರ್ಟ್, ಕಿಡ್ನಿ, ಬ್ರೈನ್ ಏನಾದ್ರೂ ಅರೆಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಸ್ಟಾಪ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ರೆ ಈ ಜೀವ ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ಬೆಲೆ? ನಾನು, ನನ್ನದು, ನನ್ನ ಪೋಸ್ಟು ಅನ್ನೋ ಅಹಮ್ಮಿಕೆಗೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ನೆಲೆ?
ಜೀವಕಾರಕ ಯಂತ್ರಗಳಿವು
ಹೌದಲ್ಲವಾ… ದೇಹದೊಳಗೆ ಇದ್ರೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋ ಜೀವಕಾರಕ ಯಂತ್ರಗಳಲ್ಲವೇ ಇವು. ಭಗವಂತನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೂ ಹಾಗೇನೇ. ಅವನು ನಮ್ಮೊಡನಿದ್ರೂ, ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಕಶಕ್ತಿಯಾದ್ರೂ, ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವನ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಜೊತೇನೇ ಇರ್ತಾನೆ. ಜೀವಕ್ಕೆ ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆಯಾದ್ರೆ ಅಥವಾ ಸಂಕಟದ ಅಂಚಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗಲೇ ನಮಗೆ ದೇವರ ನೆನಪಾಗೋದು. ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಿದ್ರೆ ದೇವರೂ ಬೇಡ, ದಿಂಡರೂ ಬೇಡ. ನನ್ಮುಂದೆ ಅವನೇನ್ ಮಹಾ.. ಅನ್ನೋ ಹಮ್ಮುಬಿಮ್ಮು.
ಹೌದು, ನಾವು ಶರೀರವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇವೆಯೇ ಹೊರತು ಅದರೊಳಗಿನ ಕ್ರಿಯಾಶಕ್ತಿಯನ್ನಲ್ಲ ಅಥವಾ ಕ್ರಿಯಾಶಕ್ತಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಅಂಗಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಇದೇಕೆ ಹೀಗೆ? ನಮ್ಮದು ಡಾಂಭಿಕ ನೋಟ. ನಾವು ಪ್ರೀತಿಸೋದು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನಲ್ಲ. ಅವನು ತೊಡೋ ಬಟ್ಟೇನಷ್ಟೇ! ಅಂತರಂಗವನ್ನಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಾಂಗದ ಘನತೆಯನ್ನಷ್ಟೇ! ಮನಸ್ಸಲ್ಲಬಳಿ ಇರೋ ಹಣವನ್ನಷ್ಟೇ! ಇದೆಂಥಹ ವಿಪರ್ಯಾಸ?
ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ದೇಹೋ ದೇವಾಲಯ ಪ್ರೋಕ್ತೋ| ಜೀವೋ ದೇವ ಸನಾತನಃ|| ಅಂದರೆ ದೇಹವೆಂಬ ದೇಗುಲದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ತಾನಾಗೇ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ. ಹೀಗೆ ಸ್ವಯಂವ್ಯಕ್ತನಾಗಿರುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸು. ಅವನಿರುವ ದೇಹ ದೇಗುಲವನ್ನು ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಕಾಪಾಡಿಕೋ ಎಂದು. ಆದರೆ ಈ ವಾಸ್ತವ ಅರಿತವರೆಷ್ಟು ಮಂದಿ?
ಮೂರು ಶಕ್ತಿಗಳೇ ಆಧಾರ
ಜಗದ ಇರುವಿಕೆಗೆ ಮೂರು ಶಕ್ತಿಗಳೇ ಆಧಾರ. ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಬ್ರಹ್ಮ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದರೆ, ವಿಷ್ಣು ಪಾಲನಾ ಕರ್ತ ಮತ್ತು ಶಿವನದು ಲಯ ಸ್ವಭಾವ. ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯವಿಲ್ಲದೇ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಮತೋಲನವಿಲ್ಲ. ಭಗವತ್ಪಾದ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯರು ಭಜಗೋವಿಂದಂನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವಂತೆ ‘ಪುನರಪಿ ಜನನಂ ಪುನರಪಿ ಮರಣಂ ಪುನರಪಿ ಜನನೇ ಜಠರೇ ಶಯನಂ’. ಜನನ, ಮರಣ ಎನ್ನುವುದು ಸಹಜ. ಇಲ್ಲಿ ಶರೀರ ಸಾಯುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಆತ್ಮವಲ್ಲ. ದಿನ ಬೆಳಗಾದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಬದಲಿಸುವಂತೆ ಆತ್ಮನು ಶರೀರವನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದಾದ ತೊಗಲಿನ ಶರೀರ ಕೇವಲ ಯಂತ್ರವಷ್ಟೇ. ಜಗದ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು, ಮಹೇಶ್ವರರೇ ಸೂತ್ರಧಾರರಾಗಿರುವಂತೆ ಶರೀರದ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಮಿದುಳು, ಹೃದಯ ಮತ್ತು ಮೂತ್ರಪಿಂಡಗಳೇ ಸೂತ್ರಧಾರರು. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಅವೇ ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಮಹೇಶ್ವರ.
ಕಾರ್ಯವೈಖರಿ
ಬ್ರಹ್ಮನ ಭೂಮಿಕೆಯೇ ಸೃಷ್ಟಿ. ಮಿದುಳು ಯೋಚನೆಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಕಾರ್ಖಾನೆ. ತನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುವ ಚಿಂತನೆಗಳೆಂಬ ರಿಮೋಟ್ ಕಂಟ್ರೋಲ್ನಿಂದಲೇ ದೇಹದ ಎಲ್ಲಾಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಹೃದಯವೋ ಸ್ಥಿತಿಕರ್ತ. ಹೃದಯದ ಸ್ಥಿತಿ ಸಮನಾಗಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಆಘಾತ, ಅಧಿಕ ಒತ್ತಡ, ಭಾರ…..! ಮೂತ್ರಪಿಂಡಗಳದ್ದು ಲಯಕಾರಕ ಕೆಲಸ. ಬೇಡದ್ದನ್ನು ವಿಸರ್ಜಿಸುವುದು. ತ್ಯಾಜ್ಯವನ್ನು ಬಿಸುಡುವುದು, ಟಾಕ್ಸಿನ್ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪರಿಶೋಧಿಸಿ ಶುದ್ಧ ರಕ್ತದ ಹರಿವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ಶರೀರವನ್ನು ದೇವಾಲಯದಂತೆ ಕಾಣಿ. ಅದನ್ನು ಶುಭ್ರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ.
